Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Πέρα απ' τους αμμόλοφους


Η Ράνια έμεινε να κοιτάζει ασυναίσθητα στο κενό.

«Φυλακισμένη», ψέλλισε.

Ναι, ήταν φυλακισμένη του όμως θα έβρισκε τρόπο να του ξεφύγει.

Αναζήτησε φοβισμένη μέσα στο σκοτάδι του δωματίου τη ντυμένη στα μαύρα σιλουέτα, την ανταύγεια ενός, κορακίσιου χρώματος, μανδύα. Δεν διέκρινε τίποτ’ άλλο γύρω της παρά μόνο το συνηθισμένο διάκοσμο, τους σοφάδες και τ’ αντικείμενα, την ακτίνα του φεγγαριού που τρεμόπαιζε διαπερνώντας την υφασμάτινη κουρτίνα. Και τότε ξέσπασε σε ακράτητα γέλια.

Ο καβαλάρης της νύχτας που την είχε απαγάγει για να πάρει λύτρα από τον πατέρα της και τον μίζερο αρραβωνιαστικό της ήταν μόνο ένα όραμα που είχε γεννήσει η φαντασία της για να την ξεγελάσει και να παίξει μαζί της. Ναι... Αυτό ήταν...

Η Ράνια, κόρη μιας ελληνίδας κι ενός Αιγυπτίου αναγκάζεται να παντρευτεί το γιο ενός μεγαλοεπιχειρηματία επίσης Αιγυπτίου που δεν έχει καν δει για να σώσει τον πατέρα και την οικογένεια της από την χρεοκοπία. Όμως φτάνοντας στην Αλεξάνδρεια καταλαβαίνει πως η μοίρα έχει γι’ αυτήν άλλα σχέδια. Την νύχτα των αρραβώνων της ένας μαυροντυμένος άντρας την απαγάγει... Και τότε.. τίποτα στην ζωή της δεν είναι πια τα ίδιο...


4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Pragmatika poli oreo auto sas to mythistorima. Krima poy xathike me ekeino to lathos opoisthofillo.

Lipamai pragmatika gia ton ekdoti poy ekane tetoio sobaro lathos.

Lenia Konstantinoy
Pafos

Μαρία Προδρόμου είπε...

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Λένια μου

Ανώνυμος είπε...

Ta syxaritiria moy gia to vivlio sas. Einai ekpliktiko. Exete fantasia pragmatika axiothaumasti.

Μαρία Προδρόμου είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ