Ο λυγμός της μάγισσας

Υπόθεση:

Ιωάννινα, Νοέμβριος 2006. Μια φοιτήτρια δημοσιογραφίας εξαφανίζεται μυστηριωδώς ενώ υπάρχουν υποψίες για απαγωγή και δολοφονία της. Εξαιτίας της σοβαρότητας της κατάστασης, ο αξιωματικός του Τμήματος Ανθρωποκτονιών Αλέξης Βάζης και η συνάδελφος του η Κάτια καλούνται να μεταβούν εσπευσμένα εκεί από την Αθήνα, ούτως ώστε να ξεκινήσουν τη δική τους έρευνα και να βγάλουν μια άκρη. Όταν ένας κυνηγός θα ανακαλύψει τυχαία μια γυναίκα νεκρή σε ένα εγκαταλελειμμένο σπιτοκάλυβο στο ανατολικό Ζαγόρι, οι δύο αξιωματικοί θα αντιληφθούν πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά.

Θεσσαλονίκη, Σεπτέμβριος, 2016. Η Χριστίνα Βαρνέζη είναι μια πετυχημένη συγγραφέας μιας σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων. Τα όνειρα που βλέπει, με την κεντρική ηρωίδα των βιβλίων της, την Έλλη να δολοφονείται θα την οδηγήσουν σε μια απρόσμενη απόφαση. Να σταματήσει επ' αόριστο τη συγγραφή πιστεύοντας πως με αυτό τον τρόπο θα γλυτώσει από τους εφιάλτες. Κάνει όμως λάθος. Σύντομα θα αντιληφθεί πως τα βιβλία της θα την φέρουν αντιμέτωπη με ένα κίνδυνο που μπορεί να την οδηγήσει ακόμη και στο θάνατο.

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Οπισθόφυλλο: 

Μάρτιος 1939, Μονεμβασιά. Λίγο πριν  από   την   κατάληψη   της  Αλβανίας από   τις Ιταλικές   δυνάμεις,   η   Σοφία   χάνει   τους   γονείς   της.   Αποφασίζει   λοιπόν   να   πάει   να δουλέψει   σαν   γκουβερνάντα,   φροντίζοντας   την,   ορφανή   από   μητέρα,   κόρη   του επισμηναγού, αξιωματικού της ελληνικής αεροπορίας Παύλου Βελή, ο οποίος πρόκειται να ξαναπαντρευτεί. Δεν αργεί να μετακομίσει στο σπίτι του στην κορυφή ενός λόφου. Σύντομα όμως θα αντιληφθεί πως μία και μόνη στιγμή είναι ικανή να αλλάξει τα πάντα.

Φεβρουάριος 2014. Η Νατάσα, μια κοπέλα όμορφη και δυναμική έχει μαζέψει σχεδόν όλα τα  χρήματα  για  να  μπορέσει επιτέλους  να  αποκτήσει  το  σπίτι  στην κορυφή του λόφου, εκείνο που διέθετε η οικογένεια της για χρόνια, μα πούλησε τελικά η μητέρα της, όταν ο πατέρας της πέθανε και η ίδια ήταν μόλις δέκα χρόνων, σε ένα ηλικιωμένο άντρα, ο   οποίος   απεβίωσε,   παρατώντας   το   στη   τύχη   του.   Ξαφνικά   όμως   μαθαίνει   πως   και κάποιος   άλλος   ενδιαφέρεται   να   το   αποκτήσει.   Ο   νεαρός   Νικόλας   Ραζής,   διάσημος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, ο οποίος πετυχαίνει τελικά να το αγοράσει και μετακομίζει εκεί. Τι όμως θα επακολουθήσει; Και τι άραγε κρύβει πραγματικά τοσπίτι στην κορυφή του λόφου;

Δύο εποχές, τέσσερις ήρωες, μυστικά, κρυμμένες αλήθειες, έρωτες και πάθη σε ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα που διδάσκει το πραγματικό νόημα της αγάπης. 

Ένα βιβλίο με ένα τίτλο που αρχίζει από Τ έρχεται!

Να λοιπόν που πλησιάζει η έκδοση ενός ακόμη βιβλίου μου. Τελικά δεν ξέρω ούτε εγώ η ίδια πως γίνεται και η έμπνευση δεν με έχει ακόμη εγκαταλείψει. Μετά από τόσους ήρωες και τόσο ξετύλιγμα ψυχής... Γιατί αυτό είναι ένα μυθιστόρημα. Ένα ξετύλιγμα ψυχής του συγγραφέα του, μια σκιαγράφηση συναισθημάτων και καρδιάς που βιώνει πρώτα ο δημιουργός, ευελπιστώντας πάντα να το μεταφέρει στον αναγνώστη.

Αυτό ήταν και για μένα το συγκεκριμένο. Τι ήταν εκείνο που με ενέπνευσε στο να το γράψω; Στην πραγματικότητα δεν μπορώ να θυμηθώ. Ίσως ένα τραγούδι, η μελωδία ταγκό που αναφέρω στο βιβλίο και που λατρεύω, η μυρωδιά ενός λουλουδιού, μια λέξη που άκουσα να ηχεί στα αυτιά μου. Μπορεί το χάραμα, το ηλιοβασίλεμα, ο άνεμος που χαϊδεύει τις φυλλωσιές.

Δεν ξέρω, μα δεν έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει πως η έμπνευση με παρέσυρε και πάλι, όμοια με καταιγίδα, όπως κάνει συνήθως, άλλοτε ραπίζοντας με, με την ορμή της, κι άλλοτε χαϊδεύοντας με, με τα απαλά, αγγελικά της φτερά, πλημμυρίζοντας με, καθοδηγώντας με και βοηθώντας με να φτάσω ίσαμε το τέλος.

Σύντομα κοντά σας λοιπόν. Το νέο μου βιβλίο με ένα τίτλο που αρχίζει από Τ.

Το αγαπώ ήδη. Εύχομαι κι εσείς . Ευχαριστώ.

ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΝΟΥΦΑΡΑ - ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΙΣ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Το νέο μου βιβλίο με τίτλο "Ματωμένα Νούφαρα" κυκλοφορεί στις 13 Οκτωβρίου από τις Εκδόσεις Μάτι.

Υπόθεση:

Κεντρική Μακεδονία…

 Μια δεκαεπτάχρονη κοπέλα που εξαφανίστηκε πρόσφατα βρίσκεται βάναυσα κακοποιημένη και δολοφονημένη πλάι σε ένα ποτάμι, αρκετά κοντά στο κτήμα ενός πάμπλουτου άντρα. Σύντομα η αστυνομία ανακαλύπτει, λίγο μακρύτερα, έναν ομαδικό τάφο, με τα πτώματα τεσσάρων άλλων κοριτσιών που είχαν επίσης εξαφανιστεί πριν από κάποια χρόνια, από διαφορετικές όμως περιοχές της χώρας.

Η Ρωξάνη Βαλαωρίτου, προσπαθώντας να ξεπεράσει τον πρόσφατο θάνατο του συζύγου της, αποφασίζει να πραγματοποιήσει το ένα και μοναδικό της όνειρο: να αγοράσει ένα αγρόκτημα με τα χρήματα που κληρονόμησε και να μετακομίσει με την κόρη της και τον γιο του άντρα της από τον προηγούμενο γάμο της στο μέρος όπου συνήθιζαν να περνάνε παλιά τα καλοκαίρια τους.

Η γνωριμία της με τον πλούσιο κτηματία γείτονά της Φίλιππο Βενιέρη, αλλά και με τον γοητευτικό αστυνόμο Πέτρο Ζάνο, που έχει αναλάβει την υπόθεση και έχει βρεθεί στον ίδιο τόπο προσπαθώντας να ξεφύγει από τα δικά του «φαντάσματα», θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή της. Ακόμα περισσότερο, όταν οι δολοφονίες θα συνεχιστούν, θα αντιληφθεί πως οι εφιάλτες της εμφανίζουν μπροστά στα μάτια της τους φόνους των κοριτσιών πριν ακόμη γίνουν, και ότι η κόρη της μπορεί να είναι η επόμενη στη λίστα με τα θύματα ενός κατά συρροήν δολοφόνου και βιαστή, που δρα με απόλυτη ακρίβεια και δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη για την ταυτότητά του.

Συνέντευξη στην Άννα Πατέρα για το βιβλίο "Τα δάκρυα δεν στέγνωσαν ποτέ"

Η συνέντευξη μου στην αγαπημένη Άννα Πατέρα και στην υπέροχη ομάδα της ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ για το "Τα δάκρυα δεν στέγνωσαν ποτέ".
Πατήστε το παρακάτω λινκ για να τη διαβάσετε! Ευχαριστώ από καρδιάς!
http://meareseitobiblioafou.blogspot.com.cy/2016/12/blog.html?spref=fb

Τα δάκρυα δεν στέγνωσαν ποτέ. - Book trailer

Και οι μνήμες ξύπνησαν ξανά... Το νέο βίντεο του βιβλίου της Μαρίας Προδρόμου "Τα δάκρυα δεν στέγνωσαν ποτέ" που έρχεται από τις εκδόσεις Μάτι.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΒΙΒΛΙΟΜΑΝΙΑ - ΒΙΒΛΙΟΛΑΤΡΕΙΑ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΗΡΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ

Ερώτηση: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η συγγραφέας;

Μ.Π.: Είναι πολλοί οι συγγραφείς που αγαπώ και διαβάζω ανελλιπώς, αλλά ο πιο αγαπημένος μου είναι ο Γρηγόριος Ξενόπουλος. Τον λατρεύω. Έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία δεν θυμάμαι πόσες φορές. Μιλάει αληθινά στη ψυχή μου και θα ήθελα να ζούσα τότε που ήταν εν ζωή για να τον συναντούσα. Αισθάνομαι κιόλας τόσο πολύ δεμένη μαζί του πως πιστεύω πως θα τον ερωτευόμουνα αμέσως.

Ερώτηση: Ποια είναι η πηγή έμπνευσης για να πλάθεις τόσο ωραίες ιστορίες;

Μ.Π.: Η πηγή έμπνευσης δεν είναι συγκεκριμένη, είναι ξεχωριστή για κάθε βιβλίο μου. Κάποτε μπορεί να είναι ένα τραγούδι, κάτι που διάβασα σε μια εφημερίδα και μου έκανε εντύπωση, κάτι που ήρθε ξαφνικά στο μυαλό μου, μια σκέψη, ένα λουλούδι, μια φωτογραφία, ένα μέρος που αγαπώ ή δεν έχω πάει ποτέ, μια μελωδία, μια εποχή, μα και η ίδια η ζωή, ο έρωτας και τώρα στο νέο μου βιβλίο η φιλία.

Ερώτηση: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασες;

Μ.Π.: Ήταν «η Παναγία των Παρισίων». Το διάβασα στα 7 μου χρόνια. Θυμάμαι ήμουν τόσο ενθουσιασμένη, που δεν το αποχωριζόμουν. Το έπαιρνα μαζί μου όπου πήγαινα. Από τότε το διάβασα αμέτρητες φορές και έχω ακόμη το πρώτο αντίτυπο που μου είχε αγοράσει ο μπαμπάς μου στη βιβλιοθήκη μου.

Ερώτηση: Ποιος ή τι σε “έσπρωξε” στο να αρχίσεις τη συγγραφή;

Μ.Π.: Η συγγραφή πάντα με τράβαγε σαν μαγνήτης από πολύ μικρή ηλικία. Ίσως πάλι να βοήθησε σε αυτό και ο πατέρας μου ο οποίος είναι επίσης συγγραφέας και μου τροφοδότησε αυτή την αγάπη για τα βιβλία και το γράψιμο. Στα τέσσερα κιόλας μου χρόνια σηκωνόμουνα στις τέσσερις το πρωί, καθόμουνα στη γραφομηχανή του και πληκτρολογούσα. Έγραψα το πρώτο μου παραμύθι πριν γίνω 9 χρόνων. Ειλικρινά όμως δεν ξέρω τι ήταν εκείνο που με έκανε να αρχίσω να γράφω. Ξέρω μόνο πως ήταν κάτι που δεν μπόρεσα να αποφύγω και ούτε θα μπορέσω ποτέ.

Από όλα τα βιβλία σου ποιος θεωρείς ότι είναι ο πιο αγαπημένος σου ήρωας και γιατί;

Αχ πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιον. Θα είναι σαν να προδίδω τους υπόλοιπους. Όλοι είναι αγαπημένοι μου ακόμη και οι κακοί αν και μια μικρή αδυναμία στον Νταμιάν από το νέο μου βιβλίο «οι κόρες των βράχων» την έχω. Είναι ξεχωριστός χαρακτήρας. Ένας θαλασσόλυκος με όλη τη σημασία της λέξεως. Δυναμικός, σίγουρος για τον εαυτό του, δυνατός. Και πολύ παθιασμένος.

Ερώτηση: Η έμπνευσή σου στηρίζεται καθαρά σε μυθοπλαστικά γεγονότα ή υπάρχουν και πραγματικά στοιχεία μέσα;

Μ.Π.: Σε κάποια βιβλία μου υπάρχουν και πραγματικά στοιχεία ναι. Όχι σε όλα όμως. Στα περισσότερα αυτά που γράφω βασίζονται στη μυθοπλασία. Μάλλον έχω μεγάλη φαντασία.

Ερώτηση: Ποια είναι τα κριτήρια για να γίνει κάποιος συγγραφέας ο αγαπημένος του αναγνωστικού κοινού;

Μ.Π.: Δεν πιστεύω πως υπάρχουν κάποια κριτήρια που μπορούν να το προσδιορίσουν αυτό. Θεωρώ πως ένας συγγραφέας γίνεται ο αγαπημένος του αναγνωστικού κοινού όταν τα βιβλία του μιλάνε στην ψυχή των αναγνωστών.

Ερώτηση: Τι σημαίνει η συγγραφή για εσένα;

Μ.Π.: Πνοή, ανάσα. Η συγγραφή είναι η ψυχοθεραπεία μου, όλη μου η ζωή. Δεν θα μπορούσα να ζήσω διαφορετικά.

Ερώτηση: Το πρώτο σου “παιδί” ήταν το βιβλίο σου “Πέρα από τους αμμόλοφους” και φτάνουμε σήμερα να κρατάμε στα χέρια μας το νέο σου βιβλίο, 11ο σε σειρά, εξαιρώντας τα βιβλία σου που ανήκουν στην παιδική και εφηβική λογοτεχνία, “Οι κόρες των βράχων”. Ποια χαρακτηριστικά της γραφής σου πιστεύεις ότι σε κάνανε πιο σοφή και ώριμη;

Μ.Π.: Δεν αισθάνομαι πως έχει αλλάξει κάτι ιδιαίτερο στον τρόπο γραφής μου. Θεωρώ πως έτσι έγραφα πάντα. Φυσικά με τον καιρό έρχεται μια ωριμότητα στον τρόπο σκέψης, βελτίωση, εμπλουτισμός λεξιλογίου κλπ. Δεν πιστεύω όμως πως έχω αλλάξει συγγραφικά.

Ερώτηση: Τι σε κάνει χαρούμενη και με τι μπορείς να στεναχωρηθείς;

Μ.Π.: Πολλά μπορούν να με κάνουν χαρούμενη. Τα παιδιά μου, ο άντρας μου, μια φίλη μου, μια λέξη, ένα άγγιγμα, η επιτυχία και η ευτυχία ενός αγαπημένου μου προσώπου. Το γέλιο, η λάμψη στα μάτια αυτών που αγαπώ, η δική τους χαρά. Πολλά βέβαια μπορούν και να με στενοχωρήσουν. Περισσότερο κάποιο πρόβλημα υγείας, ένας θάνατος, τα προβλήματα αγαπημένων μου προσώπων, κάτι που άκουσα ή είδα, ακόμη και τα τελευταία νέα που ακούμε στις ειδήσεις… Γι’ αυτό αποφεύγω να παρακολουθώ τηλεόραση.

Ερώτηση: Πως προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου σου “Οι κόρες των βράχων”; (ερώτηση της Ελένης Χαμηλάκη)

Μ.Π.: Ο τίτλος του νέου μου βιβλίου έχει να κάνει απόλυτα με το θέμα. Μου ήρθε στο μυαλό όταν φαντάστηκα τις τέσσερις ηρωίδες μου να κάθονται στους βράχους, στο μυστικό τους μέρος στην πανέμορφη Σαντορίνη και να δίνουν εκείνη την υπόσχεση αιώνιας φιλίας που θα έδενε για πάντα τις ζωές τους.

Ερώτηση: Χρειάζεσαι ειδικές συνθήκες γύρω σου για να μπορέσεις να γράψεις, όπως να βρέχει, να είναι χειμώνας κ.ο.κ. Ή μπορείς να το κάνεις ανά πάσα στιγμή; (ερώτηση της Μαριαν Αλεξάνδρου)

Μ.Π.: Όχι. Μπορώ να γράψω οποιαδήποτε στιγμή, φτάνει η έμπνευση να με συντροφεύσει. Φυσικά το καλοκαίρι όταν κάνει πολλή ζέστη και έχει υγρασία δεν μπορώ να συγκεντρωθώ τόσο συχνά όσο το χειμώνα αλλά συνήθως μπορώ να γράψω οποιοδήποτε καιρό.

Ερώτηση: Πως θα αντιδρούσες αν σου γινόταν πρόταση για να μεταφερθεί κάποιο βιβλίο σου στην τηλεόραση; (ερώτηση της Μαριαν Αλεξάνδρου)

Μ.Π.: Θα αισθανόμουν σίγουρα μεγάλη χαρά και τιμή. Πιστεύω ο κάθε συγγραφέας αυτό θα ένιωθε. Για μένα κάτι τέτοιο αποτελεί όνειρο ζωής και θα ήμουν πολύ ευτυχισμένη αν γινόταν στη πραγματικότητα.

Ερώτηση: Τι σε έσπρωξε να γράφεις βιβλία, αφού το διαδίκτυο, έχει του κόσμου τις εφαρμογές που μπορείς να εκθέσεις τις θέσεις σου; (ερώτηση του Δημήτρη Δημητρίου)

Μ.Π.: Γράφω από πολύ μικρή κι επειδή δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Δεν είναι ότι θέλω να εκθέτω τις σκέψεις μου, είναι κάτι βαθύτερο που δεν μπορώ να εξηγήσω. Πρωταρχικά γράφω για μένα. Γράφω αυτά που θα ήθελα να διαβάσω εγώ η ίδια. Χαίρομαι που αρέσουν και στους αναγνώστες. Εξάλλου είναι και το άλλο. Το διαδίκτυο δεν είναι το ίδιο όπως το να πιάνει κάποιος ένα βιβλίο στα χέρια του. Η αίσθηση είναι τελείως διαφορετική.

Ερώτηση: Οι ήρωες είναι όλοι φανταστικοί ή κάποιοι έχουν υπάρξει στην πραγματικότητα και από που εμπνέεσαι; (ερώτηση της Μαρίας Νικολαΐδου)

Μ.Π.: Κάποιοι από τους ήρωες των βιβλίων μου έχουν υπάρξει στην πραγματικότητα ναι. Όπως η Αφροδίτη και ο Γκορχάν από το βιβλίο μου «τα Δάκρυα δεν στέγνωσαν ποτέ» και η Άννα από «το μονοπάτι των ονείρων». Οι περισσότεροι όμως είναι φανταστικοί. Όσον αφορά την έμπνευση, μπορώ να εμπνευστώ όπως έχω πει και παραπάνω από οτιδήποτε. Ακόμη και από κάτι μικρό που σε κάποιους μπορεί να φανεί ασήμαντο.

Ερώτηση: Λάρισα πότε μας έρχεσαι; (ερώτηση της Σωτηρίας Παπαρσένη)

Μ.Π.: Δεκέμβριο φαντάζομαι Θεού θέλοντος θα είμαι εκεί.